Rotmistrz Witold Pilecki w Powstaniu Warszawskim

Po ucieczce z Auschwitz, na krótko przed wybuchem Powstania Warszawskiego, Rotmistrz Witold Pilecki, został zaangażowany w tworzenie nowej organizacji podziemnej o kryptonimie „Nie” (Niepodległość). Była to kadrowa organizacja wojskowa, której celem było kontynuowanie walki o niepodległość Polski, w momencie nieuchronnej zamiany okupacji ziem polskich z niemieckiej na sowiecką. Rotmistrz otrzymał nowe nazwisko Witold Smoliński i kryptonim „T-IV”, a ze względu na pełnioną funkcję w „Nie”, zakaz uczestniczenia w planowanych walkach w Warszawie.

Pilecki już jednak pierwszego dnia walk, włączył się do działań bojowych. Wraz z por. Janem Redzejem, dołączył do powstańców szturmujących fabrykę Czajkowskiego na Woli. Następnie przedostając się przez szpital św. Stanisława, wzięli udział w akcji przełamywania umocnień żandarmerii niemieckiej i zdobywania bunkrów na rogu Żelaznej i Chłodnej.

Początkowo walczył jako szeregowy żołnierz zgrupowania „Chrobry II”, z czasem ujawnił swój stopień i otrzymał przydział do 1 Kompanii „Warszawianka” w Plutonie „WIG”. Następnie został zastępcą, a potem dowódcą 2 Kompanii I Batalionu. Walczył na Woli w rejonie ulic: Towarowa, Pańska, Miedziana, Żelazna i placu Starynkiewicza. Broniony przez niego teren zyskał nazwę „Reduta Witolda” i był jedną z najdłużej bronionych redut powstańczych, nigdy nie zdobytą przez Niemców.

Od maj. Leona Nowakowskiego (ps. Lig), u którego zameldowali się z por. Redzejem 2 sierpnia, otrzymali rozkaz sformowania oddziału i zlikwidowanie punktów oporu niemieckiego w rejonie „małego getta” i odcinka ul. Pańskiej, a także unieszkodliwienie strzelców wyborowych przy ul. Ceglanej. Zadanie zostało wykonane. 3 sierpnia uczestniczyli w walkach o budynek Poczty Dworcowej. Niemcy atakowani przez powstańców opuścili obiekt. Po opanowaniu Domu Turysty i Wojskowego Instytutu Geograficznego wywiesili biało-czerwoną flagę. 5 sierpnia, podczas udanego ataku na bunkier, na skraju placu Starynkiewicza, zginął przyjaciel Witolda, por. Redzeja, ps. „Ostrowski”. O udziale Witolda w późniejszym okresie walk wiadomo już nieco mniej, zachowały się tylko fragmentaryczne wspomnienia: atak na budynek starostwa, gmach Dyrekcji Wodociągów, Izbę Skarbową czy przejęcia składów amunicji i materiałów wybuchowych. Siedemnastu powstańców walczących pod dowództwem Witolda Pileckiego zginęło, w tym łączniczka, ośmiu zostało rannych.

Po upadku Powstania, 5 października 1944 roku, Rtm. Pilecki wraz z żołnierzami zgrupowania „Chrobry II”, trafił do obozu z Ożarowie, skąd już następnego dnia przewieziono go do obozu jenieckiego w Lamsdorf (Łambinowice koło Opola), a następnie do Oflagu w Murnau. Otrzymał numer jeniecki 101892. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie, 28 kwietnia 1945 roku, Pilecki przygotowywał się do wyjazdu do II Korpusu Polskiego, gen. Władysława Andersa we Włoszech. W lipcu 1945 roku zameldował się w Korpusie, skąd wyruszył do Polski jako Roman Jezierski.

Przy opracowaniu materiału wykorzystano prace:

  1. „Rotmistrz Pilecki, Ochotnik do Auschwitz”, Adam Cyra, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014.
  2. „Mój Ojciec”, Wspomnienia Zofii Pileckiej-Optułowicz, Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa 2017.

Wołyń ’43

Zbrodnie hitlerowskie i stalinowskie w jakimś stopniu dało się z czasem wybaczyć, ale ludobójstwo na Kresach pewnie będzie trudniej. Tutaj nie da się powiedzieć „wybaczamy i prosimy o wybaczenie”. Może dlatego, że nie ma woli z drugiej strony? Może ze względu na przerażone oczy dziecka mordowanego okrutnie przez sąsiadów i krewnych na oczach rodziców? Dlaczego mamy prosić o wybaczenie? Dlatego, że nie wszystkich udało się unicestwić, zgodnie z pierwotnym zamierzeniem?

11 lipca każdego roku, obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Męczeństwa i Ludobójstwa Kresowian. Dzień zwany „Krwawą Niedzielą” jest w Polsce dniem pamięci mordów, męczeństwa i ludobójstwa szczególnie okrutnego dokonanego na polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez kolaborujące z Niemcami: Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną.

11 lipca 1943 roku, na Wołyniu doszło do największej fali mordów na Polakach, pod hasłem „Śmierć Lachom” – skoordynowanego ataku w 99 miejscowościach. Szacuje się, że podczas masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej w latach 1943 – 1945 (w tym kobiet i dzieci) nacjonaliści ukraińscy zamordowali na ziemi wołyńskiej od 50 do 60 tys. Polaków. Ludność polska ginęła w bestialski sposób od kul, siekier, wideł, kos, pił, noży, młotków i innych narzędzi. Polskie wsie po wymordowaniu ludności były doszczętnie palone.

To była jedna z największych zbrodni w nowożytnych dziejach ludzkości. Skala bestialstwa i brutalności nie miała sobie równych, stąd teza o równoważności zbrodni dokonanych przez III Rzeszę, ZSRR i nacjonalistów ukraińskich, przy nadaniu zbrodniom ukraińskim klasyfikacji wyższej od zbrodni niemieckich i sowieckich, oraz o przyznaniu temu mordowi specjalnej kwalifikowanej formy ludobójstwa określanej terminem łacińskim Genocidum atrox (ludobójstwo straszne, okrutne).

Plany OUN podczas wojny i polityka narodowościowa, którą zamierzał wprowadzić rząd Ukraiński, zakładały usunięcie Polaków z Wołynia i Małopolski Wschodniej. Zamierzano przy tym wspomóc się prowokowanymi wystąpieniami chłopskimi. Wobec inteligencji miano zastosować tę samą politykę, którą wprowadzali w życie Niemcy. Postanowiono prowadzić politykę faktów dokonanych i usunąć polską ludność ze spornych terenów, aby przed ewentualnymi rozmowami międzynarodowymi na temat granic, teren do którego OUN-B rościła swoje żądania, był jednolity etnicznie. Wpływ na taką decyzję miała również zagłada Żydów, następująca od 1942 roku, którą czynnie wspierała policja ukraińska.

Nacjonaliści ukraińscy dokonali ludobójstwa nie tylko na terenie Wołynia – w pierwszej połowie 1944 roku również w Małopolsce Wschodniej (woj. tarnopolskie, stanisławowskie i lwowskie II Rzeczypospolitej). Ofiarami mordów, których kulminacja nastąpiła w lecie 1943, byli Polacy, w dużo mniejszej skali Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi, Ormianie, Czesi i przedstawiciele innych narodowości zamieszkujących Wołyń. Na samym Wołyniu, bez Małopolski Wschodniej, z ogólnej liczby 1.150 wiejskich osad polskich, w których znajdowało się 31 tys. zagród, oddziały ukraińskie zniszczyły 1.048 osiedli i 26 167 zagród. Ponadto z 252 wołyńskich kościołów i kaplic zniszczone zostały 103 obiekty.

Rozkaz OUN z lutego 1944 roku (Postój, 9.02. 1944 r. Mandriwny):

  • „[…] 7. Likwidować ślady polskości […].
  • a) Zniszczyć wszystkie ściany kościołów i innych polskich budynków kultowych,
  • b) Zniszczyć drzewa przy zabudowaniach tak, aby nie pozostały nawet ślady, że tam kiedykolwiek ktoś żył, ale nie niszczyć drzew owocowych przy drogach,
  • c) do 21 XI 1944 roku zniszczyć wszystkie polskie chaty, w których poprzednio mieszkali Polacy […]. Zwraca się uwagę raz jeszcze na to, że jeżeli cokolwiek polskiego pozostanie, to Polacy będą mieli pretensje do naszych ziem.”

 

Gala Podsumowania V Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych

25 maja 2018 roku, w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV w Warszawie miała miejsce Uroczystość Podsumowania V Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych. Konkurs objęty był Patronatem Narodowym w Stulecie Odzyskania Niepodległości Prezydenta RP Andrzeja Dudy. Przewodniczącym Komitetu Honorowego był Minister Obrony Narodowej, Pan Mariusz Błaszczak a organizatorem Komitet Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego.
Podczas Uroczystej Gali miało miejsce wręczenie nominacji na wyższy stopień oficerski dla Żołnierza Wyklętego, Pana Mieczysława Chojnackiego ps. „Młodzik”.
Galę poprowadził red. Michał Adamczyk.

Piąta edycja wydarzenia wzbudziła ogromne zainteresowanie, wychodząc swoim zasięgiem również poza granice kraju. Na konkurs wpłynęło łącznie 1763 prac z Polski, ale również z kilkunastu krajów świata, m.in. Anglii, Australii, Białorusi, Bułgarii, Egiptu, Francji, Grecji, Irlandii, Kanady, Litwy, Szkocji, Ukrainy i Stanów Zjednoczonych.

Dziękując jeszcze raz wszystkim Uczestnikom, Współorganizatorom, Patronom i Sponsorom, zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z Uroczystości.
Komitet Organizacyjny:
• Zofia Pilecka-Optułowicz – córka Witolda Pileckiego
• Andrzej Pilecki – syn Witolda Pileckiego
• Dorota Optułowicz-McQuaid – wnuczka Witolda Pileckiego
• Krzysztof Kosior – prawnuk Witolda Pileckiego
• Bogdan Grzenkowicz – przewodniczący Komitetu Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego
Współorganizatorzy:
• Szkoła Podstawowa nr 1 im ppłk pilota Mariana Pisarka w Radzyminie
• LO im. Władysława IV w Warszawie
• Szkolny Punkt Konsultacyjny im. 7 Eskadry Kościuszkowskiej przy Konsulacie Generalnym RP w Chicago
• Zespół Szkół im. Zygmunta Mineyki przy Ambasadzie RP w Atenach
• Szkolny Punkt Konsultacyjny przy Konsulacie Generalnym RP w Toronto
• Szkolny Punkt Konsultacyjny im. Jana III Sobieskiego przy Ambasadzie RP w Wiedniu
• Polska Szkoła im. Adama Mickiewicza w Blackburn
• Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Warszawa Wschód
• Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Koło Wołomin „Rajski Ptak”
• Szkolny Punkt Konsultacyjny w Kairze,
• Szkolny Punkt Konsultacyjny przy Ambasadzie RP w Dublinie z siedzibą w Waterford,
• Urząd Miasta Warszawa Praga Północ,
Agencja Mienia Wojskowego, fundator statuetek,
Służba Więzienna
• Poczta Polska
• Ośrodek Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą
Komitet Honorowy:
• Przewodniczący Komitetu – Mariusz Błaszczak Minister Obrony Narodowej
• Jarosław Szarek– Prezes Instytutu Pamięci Narodowej
• Anna Zalewska – Minister Edukacji Narodowej
• Jacek Pawłowicz – Dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych w PRL
Patronat Medialny:
• TVP Polonia
• TVP INFO
• Kurier-w
• Życie Powiatu
• Kurier Wileński
• Radio WNET
• Radio FAMA
• Radio znad Willi
• Polska Tygodniówka z Irlandii
Nasze podziękowania kierujemy również do:
• Anny Zalewskiej – Minister MEN
• Krzysztofa Falkowskiego – Prezesa AMW
• Jarosława Szarka – Prezesa IPN
• Fundacji „Wolne Dźwięki”
• Zofii Pileckiej – Optułowicz
• Andrzeja Pileckiego
• Doroty Optułowicz – MCQuaid
• Krzysztofa Kosiora
• Elżbiety Jeleń – dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im pilota ppłk Mariana Pisarka w Radzyminie
• Małgorzaty Dąbrowskiej – dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV w Warszawie
• Marzanny Geisler – dyrektor Zespołu Szkół przy Ambasadzie RP w Atenach
• Ewy Krasoń – dyrektor Szkolnego Punktu Konsultacyjnego im 7 Eskadry Kościuszkowskiej przy Konsulacie Generalnym RP w Chicago
• Instytutu Pamięci Narodowej – za liczne nagrody dla Laureatów
• Łukasza Kudlickiego z Kręgu Pamięci Narodowej
• Mirosława Widlickiego ze Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej
• Zdzisławy Ludwiniak z Akademii Sztuk Pięknych
• Kuriera-w

70 rocznica śmierci Rotmistrza Witolda Pileckiego

Z okazji 70. rocznicy śmierci Witolda Pileckiego, 25 maja odbywały się w całym Kraju uroczystości oddające hołd Bohaterowi.

W Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL przy ul. Rakowieckiej 37 w Warszawie, z udziałem córki Rotmistrza – Zofii Pileckiej-Optułowicz i syna Andrzeja Pileckiego, odsłonięto nieznany dotąd portret Rotmistrza Pileckiego na więziennym murze, .

O godz. 18.00 rozpoczęła się msza św. za śp. rtm. Witolda Pileckiego.

Uroczystości wieczorne to występ chóru szkolnego SP nr 2 im. Witolda Pileckiego w Olsztynku, koncert zespołu Forteca pt. „Rotmistrz” oraz przejście pod Ścianę Śmierci a następnie wspólne czytanie fragmentów „O naśladowaniu Chrystusa” Tomasza à Kempis w X Pawilonie przy celi rtm. Witolda Pileckiego.

Godzina 21.30, oddanie hołdu Rotmistrzowi w godzinę jego śmierci.

Za IPN:

Witold Pilecki, żołnierz wyklęty, żołnierz „Rzeczypospolitej utraconej”, ostatni ułan Rzeczypospolitej, „ochotnik do Auschwitz”, jeden z sześciu najodważniejszych ludzi europejskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Jest symbolem Polski, która – w wyniku działań okupujących ją sowieckiej Rosji i hitlerowskich Niemiec – została bezpowrotnie utracona.

Należał do pokolenia urodzonego pod zaborami, którego misją było odzyskanie przez Polskę niepodległości, a gdy to się dokonało – praca dla wielkości wolnej ojczyzny. Pokolenia wychowanego na ciągle żywych tradycjach powstań narodowych i ukształtowanego przez zawołanie „Bóg – Honor – Ojczyzna”.

Witolda Pileckiego zatrzymano 8 maja 1947 r., a od 6 do 22 maja 1947 r. uwięziono 23 osoby, z których tylko 7 zostało uznanych za niewinne i zwolniono. Od 9 maja Pilecki znajdował się w X Pawilonie więzienia mokotowskiego w całkowitej izolacji.

Proces Witolda Pileckiego i jego towarzyszy: Marii Szelągowskiej, Tadeusza Płużańskiego, Szymona Jamontta-Krzywickiego, Maksymiliana Kauckiego, Jerzego Nowakowskiego, Witolda Różyckiego i Makarego Sieradzkiego rozpoczął się 3 marca 1948 r. w siedzibie warszawskiego Rejonowego Sądu Wojewódzkiego przy ul. Nowowiejskiej.

Oskarżycielem „Witolda” był wiceprokurator Naczelnej Prokuratury Wojska Polskiego mjr Czesław Łapiński. Oskarżał go o posiadanie broni, którą Pilecki po upadku powstania – podobnie jak większość powstańców – ukrył w skrytce i nie używał. Kolejne oskarżenie dotyczyło przygotowywania zamachów zbrojnych na prominentów reżimu, ale częściowo je utajniono, gdyż opierało się na materiale pozostałym po nieudanej prowokacji. Ostatnim zarzutem było oskarżenie o posługiwanie się fałszywymi dokumentami wystawionymi na nazwisko Romana Jezierskiego. Podczas rozprawy prokurator nie dopuścił do przesłuchania świadków oskarżenia, przebywających w większości w więzieniach, oraz zrezygnował ze świadków obrony.

15 marca 1948 r. ogłoszono wyrok: W. Pilecki, M. Szelągowska i T. Płużański zostali skazani na karę śmierci. 25 maja 1948 r. o godz. 21.30 w obecności wiceprokuratora Naczelnej Prokuratury Wojska Polskiego mjr S. Cypryszewskiego, naczelnika więzienia Mokotowskiego – por. Ryszarda Mońko, lekarza por. dr lek. Kazimierza Jezierskiego, duchownego – ks. kpt. Wincentego Martusiewicza rozstrzelano Witolda Pileckiego, a ciało potajemnie pogrzebano prawdopodobnie na tzw. „Łączce” dziś kwatera „Ł” cmentarza Powązkowskiego.

Dopiero we wrześniu 1990 r. Sąd Najwyższy uniewinnił Rotmistrza i jego towarzyszy, ukazał niesprawiedliwy charakter wydanych wyroków, uwypuklił patriotyczną postawę skazanych w tym procesie.

W lipcu 2006 r. Prezydent RP Lech Kaczyński w uznaniu zasług Witolda Pileckiego i jego oddania sprawom ojczyzny odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego.

Wyniki V Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych

Z przyjemnością prezentujemy wyniki V Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych.

Serdecznie gratulujemy Laureatom i dziękujemy wszystkim Uczestnikom za ogrom włożonej pracy w przygotowanie prac na najwyższym poziomie artystycznym, charakteryzujących się oryginalnością, wiedzą i pomysłowością.

Życzymy wielu sukcesów w rozwijaniu pasji i doskonaleniu umiejętności artystycznych oraz pogłębianiu wiedzy historycznej i utrwalaniu dumy z naszego dziedzictwa narodowego.

Dziękujemy także naszym Przyjaciołom w osobach Patronów, Sponsorów i Współorganizatorów, bez których życzliwości i wsparcia trudno byłoby zrealizować takie przedsięwzięcie.

Jednocześnie zapraszamy do śledzenia zapowiedzi naszych kolejnych wydarzeń i uczestnictwa w kolejnych Konkursach.

Bogdan Grzenkowicz

Przewodniczący Komitetu Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego

V Konkurs Historyczny o Żołnierzach Wyklętych – prace Komisji

W oczekiwaniu na wyniki V Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych, proponujemy krótką fotorelację, prezentującą prace Komisji Konkursowej oceniającej nadesłane prace plastyczne, plakaty, znaczki, komiksy, poezję oraz filmy.

Przypominamy, że wyniki Konkursu będą ogłoszone oficjalnie do 14 maja 2018 roku i będą udostępnione na stronie internetowej organizatora:

http://komitet-pamieci-pileckiego.com/

oraz www.s1p.edu.pl

Uroczysta Gala podsumowująca Konkurs odbędzie się 25 maja 2018 roku, o godz. 11:00 w VIII LO im. Władysława IV w Warszawie przy ul. Jagiellońskiej 38.

Rocznica odsłonięcia Pomnika Katyńskiego w Warszawie

8 maja 2018 roku, w 20 rocznicę odsłonięcia Pomnika Katyńskiego na Placu Zamkowym, odbyła się uroczystość upamiętniająca  Ofiary na Polskim Narodzie i przypominająca historię powstania Pomnika.

Pomnik Głaz, odsłonięty  8 maja 1998 roku, poświęcono polskim oficerom zamordowanym w Katyniu. Narzutowy głaz, wykorzystany jako główny element pomnika, podarowała Polonia amerykańska. Płytę pamiątkową z inskrypcją „Pamięci oficerów Wojska Polskiego zamordowanych na całym obszarze imperium zła po 17 września 1939 roku” i orłem wykonał artysta rzeźbiarz Andrzej Renes.

W przestrzeni publicznej był to jeden z pierwszych monumentów przypominający Zbrodnię Katyńską. Powstał z inicjatywy płk. Ryszarda Kuklińskiego oraz dziennikarzy polonijnych Krystyny Skoczylas, Andrzeja Czumy, Józefa Szaniawskiego i Marka Kulisiewicza. 15 sierpnia 1997 roku, przeprowadzili oni w Związku Klubów Polskich w Chicago aukcję fotografii płk. Kuklińskiego, zbierając środki na budowę pomnika katyńskiego w Warszawie. W budowie pomnika uczestniczyli bracia Arkadiusz, Sławomir i Stefan Melak. W czasie uroczystości odsłonięcia, która odbyła się 6 maja 1998 roku, okolicznościowe przemówienie wygłosił płk Ryszard Kukliński. Ministerstwo Obrony Narodowej nie wydelegowało na uroczystość odsłonięcia asysty wojskowej i w ceremonii uczestniczyła kompania reprezentacyjna i orkiestra Szkoły Głównej Służby Pożarniczej.

Poseł Andrzej Melak podkreślił, że zbrodnia ludobójcza, dokonana na polskich oficerach w 1940 roku, z rozkazu najwyższych władz rosyjskich, do dzisiaj jest nieukarana. „Ten skromny obelisk krzyczy, jak cała Polska, by pamiętać o tych, którzy oddali życie za wolną, niepodległą Rzeczpospolitą. W Katyniu i w innych miejscach zginęło ponad 55 proc. kadry oficerskiej ówczesnej II Rzeczypospolitej. Ich stratę, brak odczuwamy do dziś. Trudno jest zastąpić tych, którzy w owym czasie wywalczyli wolność dla Rzeczypospolitej. Dzisiaj, gdy w Stanach Zjednoczonych, w Jersey City, pragnie się i usiłuje wyrzucić z przestrzeni publicznej katyński pomnik, Polacy – zarówno w kraju, jak i na obczyźnie – muszą pokazać jedność i zdecydowanie w obronie własnej godności i historii. Tak być nie może, żeby inni pisali za nas historię, a my byśmy tylko potakiwali.”

W liście do uczestników uroczystości prezes PiS, Jarosław Kaczyński, napisał: „Pragniemy w poczuciu moralnej powinności kontynuować dziedzictwo ofiar zbrodni katyńskiej i poległych 10 kwietnia 2010 r. w drodze do Katynia, budując jak najlepszą Polskę”. Prezes PiS przypomniał w nim, że postawienie Pomnika Katyńskiego zawdzięczamy staraniom płk. Ryszarda Kuklińskiego, Józefa Szaniawskiego oraz Stefana Melaka.

Wiceszef resortu obrony narodowej Marek Łapiński odczytał list szefa MON Mariusza Błaszczaka. Jak zaznaczył on w liście, Pomnik Katyński upamiętnia ofiary „wielkiej zbrodni, którą popełniono na polskim narodzie nie tylko w Katyniu, ale i w Charkowie, Twerze i wielu innych, częstokroć wciąż nieznanych miejscach”. „Z premedytacją zabito najlepszych synów naszego narodu – przedstawicieli służb państwowych w tym większości oficerów Wojska Polskiego, ludzi wykształconych, zaangażowanych w sprawy kraju, kwiat polskiej inteligencji, który stawił się do obrony kraju we wrześniu 1939 roku.”

Uroczystości zakończyły się złożeniem pod pomnikiem wieńców i wiązanek kwiatów. Wieniec w imieniu Komitetu Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego w Kobyłce składała delegacja pod przewodnictwem Bogdana Grzenkowicza.

http://www.pap.pl/aktualnosci/polityka-krajowa/news,1403048,prezes-pis-pragniemy-kontynuowac-dziedzictwo-ofiar-zbrodni-katynskiej.html

http://www.gazetaprawna.pl/artykuly/1122175,20-rocznica-powstania-pomnika-katynskiego.html

http://www.mon.gov.pl/aktualnosci/artykul/najnowsze/pomnik-zbrodni-katynskiej-h2018-05-08/

V Konkurs Historyczny o Żołnierzach Wyklętych

W ramach cyklu konkursów, Komitet Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego w Kobyłce, inicjuje kolejną, piątą już edycję Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych.

Konkurs objęty jest Patronatem Narodowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy, w Stulecie Odzyskania Niepodległości.

W skład Komitetu Honorowego wchodzą:

  • Mariusz Błaszczak Minister Obrony Narodowej – Przewodniczący Komitetu Honorowego ,
  • Anna Zalewska Minister MEN,
  • Jarosław Szarek – Prezes IPN,
  • Jacek Pawłowicz – Dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych,
  • Jan Andrzejewski – Kustosz Bazyliki Św. Trójcy w Kobyłce.

Rozpoczęcie konkursu 26 lutego a zakończenie 16 kwietnia. Uroczysta Gala podsumowująca tegoroczną edycję, wraz z wręczeniem nagród i wyróżnień, odbędzie się 25 maja 2018 roku, w 70 rocznicę śmierci Rotmistrza Witolda Pileckiego w Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV w Warszawie przy ul. Jagiellońskiej 38.

Konkurs skierowany jest do uczniów szkół szkół podstawowych, gimnazjalnych, ponadgimnazjalnych w Polsce i zagranicą oraz Osadzonych w Aresztach Śledczych. Przedmiotem konkursu jest przygotowanie prac w następujących kategoriach:

  • szkoły podstawowe kl. 0 -3 – praca plastyczna „Żołnierze Wyklęci”,
  • szkoły podstawowe kl. 4 – 7 – praca plastyczna, projekt serii znaczków pocztowych, film „Żołnierze Wyklęci”,
  • szkoły gimnazjalne kl. 2 – 3 – poezja, komiks, film „Żołnierze Wyklęci”,
  • szkoły ponadgimnazjalne – plakat, projekt serii znaczków pocztowych „Żołnierze Wyklęci”, film „Raport Witolda Pileckiego Bohatera Niezwyciężonego więźnia w niemieckim obozie KL Auschwitz”,
  • osadzeni w Aresztach Śledczych – praca plastyczna, projekt serii znaczków pocztowych „Żołnierze Wyklęci”.

Pod linkiem Regulamin V Konkursu Historycznego o Żołnierzach Wyklętych oraz załączniki: Karta uczestnictwa i opis pracy w V Konkursie Historycznym o Żołnierzach Wyklętych

Zapraszamy do rejestracji elektronicznej poprzez wypełnienie formularza zgłoszeniowego: http://komitet-pamieci-pileckiego.com/konkurs.html

Od początku istnienia Konkursu, organizatorom przyświecają te same cele i idee, a wśród nich:

  • upamiętnienie Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Niezłomnych,
  • kultywowanie wartości, ideałów i postaw żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego po II wojnie światowej,
  • budzenie i utrwalanie dumy z dziedzictwa narodowego,
  • pogłębienie wiedzy historycznej,
  • doskonalenie umiejętności samodzielnego poszukiwania, gromadzenia i selekcjonowania informacji w różnych źródłach,
  • kształtowanie postaw patriotycznych młodzieży poprzez propagowanie i pogłębianie wiedzy o działalności drugiej konspiracji w latach 1944-1963,
  • zachęcenie młodych twórców do doskonalenia umiejętności plastycznych,
  • popularyzowanie poezji o tematyce patriotycznej.

Serdecznie zapraszam do uczestnictwa,
Bogdan Grzenkowicz, Przewodniczący Komitetu Pamięci Rotmistrza Pileckiego

Żołnierze V Wileńskiej Brygady AK

Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych – uroczystości w Kobyłce

W hołdzie „Żołnierzom Wyklętym” – bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienie dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu …

W niedzielę 4 marca 2018 roku, w Kobyłce, odbyły się VI Obchody Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, zorganizowane przez Komitet Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego, pod Patronatem Narodowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w Stulecie Odzyskania Niepodległości. W uroczystościach, które rozpoczęła msza święta w Bazylice Świętej Trójcy, uczestniczyli Żołnierze Wyklęci – Niezłomni, parlamentarzyści, przedstawiciele sił zbrojnych, lokalnych władz samorządowych, przedstawiciele szkół i organizacji społecznych oraz  licznie zgromadzeni mieszkańcy Miasta. Ministra Obrony Narodowej reprezentował podsekretarz stanu Tomasz Szatkowski.

Przed pomnikiem – obeliskiem poległych za Ojczyznę, na Placu 15 Sierpnia, odczytany został Apel Pamięci oraz złożone zostały kwiaty.  List od Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Andrzeja Dudy odczytał Przewodniczący Komitetu Bogdan Grzenkowicz. Uroczystość prowadził redaktor Rafał Patyra. Decyzją Ministra Obrony Narodowej, Mariusza Błaszczaka, na wyższe stopnie oficerskie zostali awansowani:

Podpor. Mieczysław Wojciech Chojnacki, ps. „Młodzik”:

Urodzony 26 marca 1924 roku w Sierpcu. Jako szesnastoletni chłopiec wstąpił do Korpusu Obrońców Polski, później walczył w szeregach Armii Krajowej.

Z ważniejszych akcji bojowych brał udział w:

  • wykolejeniu pociągu urlopowego z Niemcami pod Urlami,
  • ubezpieczaniu miejsca postoju sztabu Grupy Operacyjnej AK Warszawa-Wschód w Dębinkach,
  • walce z niemieckim pociągiem pancernym pod Tłuszczem.

Od sierpnia 1944 roku do kwietnia 1945 roku był w niewoli niemieckiej. Po powrocie do Polski wstąpił do Ruchu Oporu Armii Krajowej. Ujęty 10 marca 1950 roku przez funkcjonariuszy UB, został skazany na kilkukrotną karę śmierci.

W kilkudziesięcioosobowej celi śmierci na Rakowieckiej, spędził kilka miesięcy i był świadkiem ostatnich tygodni życia zarówno „wilniuków” – jak ich nazywał – mjr. Zygmunta Szendzialarza „Łupaszki” jak i „winowców” – płk. Łukasza Cieplińskiego. Jest autorem siedmiu książek poświęconych Żołnierzom Armii Krajowej, które są swoistą spuścizną po pokoleniu Żołnierzy Wyklętych.

Por. Krystyna Potrzebowska, ps. „Jadwiga”:

Urodzona 9 lipca 1923 roku w Wojciechowicach. W Armii Krajowej w latach 1942 – 1944. Łączniczka w grupie łączności wewnętrznej, kontakty organizacyjne zmieniane okresowo: do Rejentówki Maciantowicza (stacjonował tam pluton specjalny Ośrodka Radzymińskiego), do Załubic Starych. Przenoszenie rozkazów na terenie Radzymina, a także przenoszenie i dostarczanie broni i amunicji. W Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej, po 2000 roku, przez kilkanaście lat była Prezesem Koła Wołomin ŚZŻAK.

Por. Jerzy Nowicki:

Urodzony 8 maja 1932 roku w Ciechanowcu, trafił do organizacji poakowskiej „Młota” jako specjalista od legalizacji dokumentów. Później znakomity artysta plastyk ZPAP, malarz i rzeźbiarz.

Na Obchodach obecna była Orkiestra Wojska Polskiego oraz Kompania Honorowa. Mieszkańcy mogli zapoznać się z prezentacją licznego uzbrojenia naszej Armii.  Po zakończeniu wydarzenia można było spróbować ciepłej grochówka przygotowana przez Wojsko Polskie.

Serdecznie dziękuję za przybycie i wspólne oddanie hołdu bohaterom podziemia antykomunistycznego 1944-1963.
Bogdan Grzenkowicz
Przewodniczący Komitetu Pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego